Σήμερα έγινα αυτόπτης μάρτυρας ενός περιστατικού το οποίο παρ’ όλες τις ευαισθησίες που μπορεί να έχουμε λίγο – πολύ όλοι μας, μας φέρνει απέναντι στο καίριο ερώτημα!
Μήπως η συμπεριφορά των αρμοδίων είναι αυτή που μας κατάντησε να αποκαλούμε τα αρχοντικά μας παλιοντάμια; Να γίνω πιο συγκεκριμένος!
Βλέπω ένα αρχοντικό μισό-κατεστραμμένο! Με απελπισία λέω «Ω! Τι κρίμα». Συνεχίζω την πορεία μου και μετά από πενήντα, εκατό, διακόσια μέτρα το μυαλό μου θα επιστέψει στα δικά μου προβλήματα. Υπάρχουν όμως και κάποιοι για τους οποίους το μισό-κατεστραμμένο αρχοντικό είναι το καθημερινό τους πρόβλημα, που δεν τους αφήνει να κοιμηθούν.
Χωρίζονται σε τρεις ομάδες.
Πάνε στην πολεοδομία για να ζητήσουν την κατεδάφιση του. Είναι λογικό να προέχει για αυτούς η ασφάλεια. Η πολεοδομία όπως επιβάλλει η νομοθεσία θα απευθυνθεί στην αρμόδια αρχαιολογία. Η αρχαιολογία θα κάνει καταγγελία στον ιδιοκτήτη και θα αρνηθεί να το κατεδαφίσει. Θα κάνει όσα προστάζει ο Ν3028/2002 στο άρθρο 11.
2. Ο κύριος ή ο νομέας μνημείου υποχρεούται να μεριμνά για την άμεση εκτέλεση των εργασιών συντήρησης, στερέωσης ή προστασίας ετοιμόρροπου μνημείου χωρίς υπαίτια καθυστέρηση, με δική του δαπάνη και υπό την εποπτεία και τις υποδείξεις της Υπηρεσίας σύμφωνα και με τις διατάξεις των άρθρων 40 και 41. Αν ο κύριος ή ο νομέας αδρανεί, την ίδια υποχρέωση έχει ο κάτοχος, ο οποίος μπορεί να αναχθεί κατά του κυρίου ή του νομέα. Αν η Υπηρεσία κρίνει ότι καθυστερεί η εκτέλεση των εργασιών συντήρησης ή στερέωσης για οποιονδήποτε λόγο ή ότι αυτές είναι ανεπαρκείς, μπορεί να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, διατηρώντας τη δυνατότητα να καταλογίζει το σύνολο ή μέρος της σχετικής δαπάνης σε βάρος των υποχρέων κατά τις σχετικές περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων διατάξεις. Το Δημόσιο ή οι Ο.Τ.Α. υποχρεούνται να καλύπτουν το σύνολο ή μέρος των δαπανών συντήρησης, στερέωσης ή άλλης εργασίας προστασίας μνημείου που δεν τους ανήκει, εφόσον αυτές αφορούν μνημείο που κρίνεται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου ότι πρέπει να καταστεί επισκέψιμο για το κοινό και υπερβαίνουν ένα εύλογο ποσό, ο κύριος, ο νομέας ή ο κάτοχος δεν είναι υπαίτιος για τη φθορά που το μνημείο έχει υποστεί και η οικονομική κατάσταση του υποχρέου δεν του επιτρέπει να καταβάλει τη δαπάνη. Στην περίπτωση αυτή ο κύριος, ο νομέας ή ο κάτοχος του μνημείου οφείλει να επιτρέπει την πρόσβαση του κοινού σε αυτό υπό προϋποθέσεις και για χρονικό διάστημα που ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου.»
Ο ιδιοκτήτης θα επικαλεστεί την οικονομική του αδυναμία. Ο Δήμος ή το Δημόσιο δύσκολα θα προβούν στην συντήρηση του μνημείου γιατί θα πρέπει στην συνέχεια να χρεώσουν τον ιδιοκτήτη στο δημόσιο ταμείο το κόστος της αποκατάστασης. Λογικά θα αποφύγουν να προβούν σε τέτοιες ενέργειες και θα παίξουν το παιχνίδι των καθυστερήσεων. Καλό ξεμπέρδεμα!
Θα προταθεί να τοποθετηθούν «προσωρινές» αντιστηρίξεις. Ίσως εντός της όμορης ιδιοκτησίας. Επειδή ο γείτονας γνωρίζει ότι στην Ελλάδα επικρατεί το ρηθέν «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» θα αρνηθεί την εγκατάσταση των αντιστηρίξεων. Τότε είναι που σίγουρα θα εξαφανιστούν οι αρμόδιοι.
Οπότε κάποιος θα πει πονηρά: «Δεν βάζουμε κάποιον το βράδυ να ρίξει το υπό κατάρρευση τμήμα από το παλιοντάμι». Πόσοι έχουν φτάσει άραγε σε αυτό το σημείο; Μήπως ο Δήμος, η αρμόδια ΕΦΑ εμμέσως παρακαλούν να βρεθεί ο πονηρός, για να τους ξαλαφρώσει από τον μπελά;
Το περιστατικό που προανέφερα, αφορά κάποιον που είδα σήμερα, κρυμμένο σε φυλλωσιές, να προσπαθεί να γκρεμίσει με ένα μεταλλικό αντικείμενο το σαχνισί από ένα κατεστραμμένο αρχοντικό. Αγνοώντας τον κίνδυνο που διατρέχει. Ο λόγος που με προέτρεψε να κάνω την δημοσίευση είναι το ότι όταν θέλουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα θα πρέπει να το κοιτάμε από όλες του τις πλευρές. Δεν θα αναφέρω που συνέβη το περιστατικό. Η φωτογραφία δεν έχει σχέση με το σημείο.
Μήπως η συμπεριφορά των αρμοδίων είναι αυτή που μας κατάντησε να αποκαλούμε τα αρχοντικά μας παλιοντάμια; Να γίνω πιο συγκεκριμένος!
Βλέπω ένα αρχοντικό μισό-κατεστραμμένο! Με απελπισία λέω «Ω! Τι κρίμα». Συνεχίζω την πορεία μου και μετά από πενήντα, εκατό, διακόσια μέτρα το μυαλό μου θα επιστέψει στα δικά μου προβλήματα. Υπάρχουν όμως και κάποιοι για τους οποίους το μισό-κατεστραμμένο αρχοντικό είναι το καθημερινό τους πρόβλημα, που δεν τους αφήνει να κοιμηθούν.
Χωρίζονται σε τρεις ομάδες.
- Η πρώτη περιλαμβάνει το ιδιοκτήτη που είναι σε αδιέξοδο. Δεν μπορεί να αξιοποιήσει το ακίνητο του. Να το κατεδαφίσει δεν μπορεί. Δεν διαθέτει τους οικονομικούς πόρους να το συντηρήσει. Οι μηνύσεις μπορεί να πέφτουν βροχή και βρίσκεται σε απόγνωση.
- Η δεύτερη είναι όσοι είναι υποχρεωμένοι να περνάνε κάθε μέρα από έξω από το συγκεκριμένο σημείο. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος σε πιθανή κατάρρευση τμήματος του αρχοντικού να τραυματιστούν ακόμα και θανάσιμα οι ίδιοι, ή κάποιο δικό του πρόσωπο, τα παιδιά τους.
- Η τρίτη ομάδα με το σοβαρότερο πρόβλημα αφορά αυτούς που συνορεύουν με το υπό κατάρρευση μνημείο. Μπορεί η κατάρρευση να γίνει προς την δικιά του ιδιοκτησία, με αποτέλεσμα να υποστεί ζημιά η περιουσία του ή να τραυματιστεί αυτός και όσοι διαμένουν μαζί του. Ιδίως μετά από κάθε καταρρακτώδη βροχή ή παγετό, που επιταχύνουν στην κατάρρευση, το άγχος είναι ολοήμερο. Το καλοκαίρι οι φυλλωσιές πυκνώνουν με τα φίδια και τα ποντίκια να φωλιάζουν.
Πάνε στην πολεοδομία για να ζητήσουν την κατεδάφιση του. Είναι λογικό να προέχει για αυτούς η ασφάλεια. Η πολεοδομία όπως επιβάλλει η νομοθεσία θα απευθυνθεί στην αρμόδια αρχαιολογία. Η αρχαιολογία θα κάνει καταγγελία στον ιδιοκτήτη και θα αρνηθεί να το κατεδαφίσει. Θα κάνει όσα προστάζει ο Ν3028/2002 στο άρθρο 11.
2. Ο κύριος ή ο νομέας μνημείου υποχρεούται να μεριμνά για την άμεση εκτέλεση των εργασιών συντήρησης, στερέωσης ή προστασίας ετοιμόρροπου μνημείου χωρίς υπαίτια καθυστέρηση, με δική του δαπάνη και υπό την εποπτεία και τις υποδείξεις της Υπηρεσίας σύμφωνα και με τις διατάξεις των άρθρων 40 και 41. Αν ο κύριος ή ο νομέας αδρανεί, την ίδια υποχρέωση έχει ο κάτοχος, ο οποίος μπορεί να αναχθεί κατά του κυρίου ή του νομέα. Αν η Υπηρεσία κρίνει ότι καθυστερεί η εκτέλεση των εργασιών συντήρησης ή στερέωσης για οποιονδήποτε λόγο ή ότι αυτές είναι ανεπαρκείς, μπορεί να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, διατηρώντας τη δυνατότητα να καταλογίζει το σύνολο ή μέρος της σχετικής δαπάνης σε βάρος των υποχρέων κατά τις σχετικές περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων διατάξεις. Το Δημόσιο ή οι Ο.Τ.Α. υποχρεούνται να καλύπτουν το σύνολο ή μέρος των δαπανών συντήρησης, στερέωσης ή άλλης εργασίας προστασίας μνημείου που δεν τους ανήκει, εφόσον αυτές αφορούν μνημείο που κρίνεται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου ότι πρέπει να καταστεί επισκέψιμο για το κοινό και υπερβαίνουν ένα εύλογο ποσό, ο κύριος, ο νομέας ή ο κάτοχος δεν είναι υπαίτιος για τη φθορά που το μνημείο έχει υποστεί και η οικονομική κατάσταση του υποχρέου δεν του επιτρέπει να καταβάλει τη δαπάνη. Στην περίπτωση αυτή ο κύριος, ο νομέας ή ο κάτοχος του μνημείου οφείλει να επιτρέπει την πρόσβαση του κοινού σε αυτό υπό προϋποθέσεις και για χρονικό διάστημα που ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου.»
Ο ιδιοκτήτης θα επικαλεστεί την οικονομική του αδυναμία. Ο Δήμος ή το Δημόσιο δύσκολα θα προβούν στην συντήρηση του μνημείου γιατί θα πρέπει στην συνέχεια να χρεώσουν τον ιδιοκτήτη στο δημόσιο ταμείο το κόστος της αποκατάστασης. Λογικά θα αποφύγουν να προβούν σε τέτοιες ενέργειες και θα παίξουν το παιχνίδι των καθυστερήσεων. Καλό ξεμπέρδεμα!
Θα προταθεί να τοποθετηθούν «προσωρινές» αντιστηρίξεις. Ίσως εντός της όμορης ιδιοκτησίας. Επειδή ο γείτονας γνωρίζει ότι στην Ελλάδα επικρατεί το ρηθέν «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» θα αρνηθεί την εγκατάσταση των αντιστηρίξεων. Τότε είναι που σίγουρα θα εξαφανιστούν οι αρμόδιοι.
Οπότε κάποιος θα πει πονηρά: «Δεν βάζουμε κάποιον το βράδυ να ρίξει το υπό κατάρρευση τμήμα από το παλιοντάμι». Πόσοι έχουν φτάσει άραγε σε αυτό το σημείο; Μήπως ο Δήμος, η αρμόδια ΕΦΑ εμμέσως παρακαλούν να βρεθεί ο πονηρός, για να τους ξαλαφρώσει από τον μπελά;
Το περιστατικό που προανέφερα, αφορά κάποιον που είδα σήμερα, κρυμμένο σε φυλλωσιές, να προσπαθεί να γκρεμίσει με ένα μεταλλικό αντικείμενο το σαχνισί από ένα κατεστραμμένο αρχοντικό. Αγνοώντας τον κίνδυνο που διατρέχει. Ο λόγος που με προέτρεψε να κάνω την δημοσίευση είναι το ότι όταν θέλουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα θα πρέπει να το κοιτάμε από όλες του τις πλευρές. Δεν θα αναφέρω που συνέβη το περιστατικό. Η φωτογραφία δεν έχει σχέση με το σημείο.
