"ΔΩΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ", ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ;

O δήμος μας βρίσκεται σε μια άσχημη από πολλές πλευρές κατάσταση. Η συμπαράσταση όλων μας είναι απαραίτητη. Το επαναλαμβάνω συχνά τελευταία αλλά είναι η πικρή αλήθεια. Η στήριξη αυτή μπορεί να είναι και το προϊόν μιας γόνιμης διαρκούς ανταλλαγής απόψεων. Από όπου θα παρουσιαστούν προβλήματα και θα αναγνωριστούν ανάγκες, θα αναζητηθεί η γνώση, θα ληφθούν πρωτοβουλίες και θα γίνουν προτάσεις. Θα τεθούν και ερωτήματα του τύπου. Μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι και εμείς; Μήπως πρέπει να αλλάξουμε και εμείς σε κάτι;

Πως μπορούμε να δώσουμε το ερέθισμα και το χώρο για αυτούς τους ανθρώπους;

Φίλος της σελίδας μου έστειλε ένα άρθρο από όπου παίρνουμε μια καλή ιδέα. Στο άρθρο ανακοινώνονται τα εγκαίνια ενός από τα τρία «Δωμάτια της Γειτονιάς» στον δήμο Θεσσαλονίκης στους πρώην στάβλους Παπάφη. Ο χώρος εκεί ανακατασκευάστηκε διαθέτει τρία εσωτερικά δωμάτια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χώροι συνάθροισης και ως εργαστήρια με εξοπλισμό, εργαλεία και υλικά για χειροτεχνίες και κατασκευές. Υπάρχει μια μεγάλη αυλή, με παρτέρια στα οποία οι δημότες μπορούν να φυτέψουν και να παρακολουθήσουν μαθήματα κηπουρικής, με τραπεζάκια και ψησταριές, ενώ σχεδιάζεται να στηθεί και υπαίθριο σινεμά.

Η χρηματοδότηση προήλθε εξ’ ολοκλήρου από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». Η πρόσβαση σε στο «Δωμάτιο της Γειτονιάς» είναι ελεύθερη (αρκεί μια απλή εγγραφή). Οι χρήστες των χώρων θα πρέπει να βρουν τον τρόπο για την οικονομική αυτονομία των χώρων.

Στόχος της ίδρυσης των χώρων είναι οι πολίτες να έχουν έναν δικό τους χώρο ανταλλαγής απόψεων, γνώσεων και δράσεων. Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης δήλωσε «Θέλουμε οι κάτοικοι να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να δώσουν προσωπικότητα στη γειτονιά τους». «Στόχος είναι η εξωστρέφεια της γειτονιάς και οι συνέργειες» επισήμανε ο αντιδήμαρχος Κοινωνίας των Πολιτών Νίκος Φωτίου.

Το «Δωμάτιο της Γειτονιάς» λειτουργεί σε επίπεδο γειτονιάς. Σε επίπεδο οικισμού – πόλεως θα μπορούσε να ονομαστεί το «Σπίτι της Πόλης». Τα μέλη της ομάδας, θα αφιερώνουν χρόνο και χρήμα επειδή θέλουν να επιβιώσει η ομάδα τους, όπου εκεί βρίσκουν το διέξοδο για να μιλήσουν για θέματα κοινού ενδιαφέροντος, για προβλήματα της μικρής κοινωνίας τους, της πόλης τους. Να μοιραστούν απόψεις, να εξομολογηθούν τους φόβους τους και τα άγχη τους. Θέλουν τον διάλογο, την γνώση και την εξωστρέφεια. Θέλουν την πρωτοβουλία. Μακριά από τους ενδοιασμούς, έξω από τα τείχη της μικρής κοινωνίας τους. Η συνέργια και με ομάδες από άλλες πόλεις σίγουρα δεν θα έβλαπτε.

«Επί του πρακτέου», στην Σιάτιστα.

Υπάρχει κάποιο διατηρητέο που θα μπορούσε να διασωθεί και αξιοποιηθεί παρόμοια; Οι κάτοικοι του θα «ενεργοποιούνται» σε ένα σπίτι που θα τους ενθυμίζει την παλιά κουλτούρα, την ιστορία, τον πολιτισμό της πόλης που ζουν.

Ο Δήμος μας έχει τους δεσμούς με ιδρύματα που μπορούν να του ανοίξουν τον κύκλο επαφών και με άλλα ιδρύματα. Μια ρεαλιστική απόφαση κοστολογημένη πρόταση δεν θα μπορούσε κάπου να έχει καλή τύχη;

Ποια είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα τελικά από όλα τα παραπάνω;

Σίγουρα μια ενεργή κοινωνία πολιτών έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει, από μια κοινωνία που απλά μεμψιμοιρεί και αδρανοποιείται από την συνεχή απάθεια.

[ΠΗΓΗ: https://www.voria.gr/article/anixan-tis-piles-tous-gia-tous-dimotes-ta-domatia-tis-gitonias?fbclid=IwAR1vJFikFlbgOdupUOngOK_dG0L32ISonR_Vq9Fj0-eXoFHAVFWBqopi-2s]

ΚΩΝΤΣΙΟΓΛΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, "ΙΣΛΑΜΟΦΟΒΙΑ, ΟΙ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ"

Η ιστορία του ανθρώπου έδειξε ότι η πολιτισμική πρόοδος είναι ένα έργο μιας διάδρασης μεταξύ των πολιτισμών και των θρησκειών. Υποχρεώσεις των κοινωνιών είναι να δημιουργούν τις συνθήκες ώστε όλα τα μέλη τους να μπορούν ανεξάρτητα από θρησκεία, φυλετικές διαφορές και ιδεολογία να κοινωνούν και να δημιουργούν.

Το Ισλάμ και οι μουσουλμάνοι είναι ένας σημαντικός παράγοντας του δυτικού σύγχρονου πολιτισμού. Το Ισλάμ είναι θρησκεία, αλλά είναι και πολιτισμός, κουλτούρα και στάση ζωής. Έτσι έγινε αντικείμενο των μεταπτυχιακών ενδιαφερόντων μου, γιατί η δυτική κοινωνία αλλά και η ελληνική, έχουν μάλλον εσφαλμένη ή ελλιπή ενημέρωση με ό,τι αυτή η θρησκεία αντιπροσωπεύει.

Αποτέλεσμα αυτής της μειωμένης γνώσης και κατανόησης της ιστορίας, των πιστών της και των πρακτικών που τους επιβάλλει, είναι οι εσφαλμένες αντιλήψεις και η καχυποψία. Μια καχυποψία για τις προθέσεις των μουσουλμάνων πιστών που έχει επιφέρει την προκατάληψη εναντίων τους και τα φαινόμενα Ισλαμοφοβίας. Σκοπός της μεταπτυχιακής της διατριβής (από την οποία προέκυψε αυτό το βιβλίο) ήταν η προσέγγιση αυτού του φαινομένου της Ισλαμοφοβίας, η εξάπλωση των φαινομένων της, η αναγνώριση τους και η αντιμετώπισή τους στην Εκπαίδευση. Οι στόχοι άλλωστε μέσα από τα σχολικά προγράμματα είναι ανάγκη να κατευθύνονται σε μια εκπαίδευση χωρίς διακρίσεις ως προς τον πολιτισμό, την εθνικότητα, τη γλώσσα και τη θρησκεία. Για την επιτυχία μιας τέτοιας εκπαίδευσης απαιτείται οι κοινωνίες αλλά κυρίως οι εκπαιδευτικοί να είναι κατάλληλα ενημερωμένοι και εκπαιδευμένοι, γιατί αποτελούν έναν από τους κυριότερους παράγοντες της εκπαίδευσης και της δημιουργίας στάσεων και συμπεριφορών αμοιβαίου σεβασμού και αλληλοκατανόησης. Να επισημάνουμε πως θύματα των ισλαμοφοβικών φαινομένων δεν είναι μόνο οι δυτικοί πολίτες αλλά και οι μουσουλμάνοι πολίτες, κάτοικοι τόσο των δυτικών κοινωνιών, όσο και κάτοικοι των μουσουλμανικών κρατών.

Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας αναλύθηκαν σύντομα, στοιχεία της ιστορίας και της θεολογίας της θρησκείας του Ισλάμ, αντιλήψεις και πρακτικές λατρείας, καθώς επίδρασαν στην εμφάνιση φαινομένων θρησκευτικού φανατισμού στους πιστούς της. Αυτός ο φανατισμός στην προσήλωση των επιταγών του Κορανίου, δικαιολόγησε με τη σειρά του φονταμενταλιστικές καταστάσεις και επινοήσεις νομομαθών για πρακτικές και μεθόδους παλινόρθωσης του ιστορικού μεγαλείου. 

Σημαντικό μέρος της εργασίας ασχολήθηκε με το θέμα των θεοκρατικών αντιλήψεων των πιστών μέσα από το πρίσμα των πολιτικών επιδιώξεων του Ισλάμ, με επιστέγασμα την αμφιλεγόμενη σχέση των άλλων θρησκειών με το Ισλάμ, που επέφερε η αλληλεπίδραση με την ισλαμική έννοια του ιερού πολέμου, τζιχάντ. Βέβαια, ο ιερός πόλεμος δεν μεταφράζεται από όλους τους μουσουλμάνους ως πολεμική σύρραξη ή τρομοκρατικές ενέργειες, αλλά και ως πόλεμος κατά των παθών. Το Ισλάμ για τους περισσότερους εκφράζει τις πνευματικές τους αναζητήσεις και ζουν με σύγχρονες αντιλήψεις και μοιράζονται μαζί μας τις ίδιες κοινωνικές ανησυχίες, τις ίδιες θρησκευτικές αγωνίες και τα ίδια όνειρα.

Στη συνέχεια, στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάσαμε την επιφυλακτικότητα του δυτικού κόσμου έναντι των μουσουλμάνων και τη δημιουργία ενός κλίματος αυξανόμενης προκατάληψης και Ισλαμοφοβίας. Ιδιαιτερότητες λοιπόν, που χαρακτηρίζουν το Ισλάμ και επιφέρουν φαινόμενα Ισλαμοφοβίας, μπορούμε να πούμε πως είναι ακόμη η μη αποδοχή των αξιών και δημοκρατικών θεσμών της Δύσης με την ταυτόχρονη αναγνώριση του «θεϊκού νόμου», της Σαρίας.

Στο τελευταίο κεφάλαιο έγινε μια προσπάθεια να αναδείξουμε πως το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να έχει ως στόχο και όραμα την συσχέτιση του με παράγοντες που άπτονται τόσο της γνώσης όσο και της μετάδοσης στάσεων και συμπεριφορών, που θα κάνουν πράξη το λόγο της αγάπης, για έναν κόσμο αλληλοκατανόησης, αποδοχής του άλλου και αλληλοσεβασμού. Ο ρόλος της εκπαίδευσης και της Παιδείας γενικά, είναι πολύ σημαντικός για να κατανοήσουμε την αξία κάθε θρησκείας και κάθε πολιτισμού.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΟΡΤΕΣ!

Ακούμε πάμπολλες φορές πολλούς υποψήφιους Δήμαρχους να λένε με στόμφο, «Θα κατεβαίνω στην Αθήνα και θα χτυπάω τις πόρτες και τα γραφεία στα υπουργεία!»

Ίσως έτσι θέλουν να μας πείσουν, ότι δεν θα έχουν κανένα δισταγμό για να προωθήσουν τα αιτηματά τους. Πως θα πρέπει να ενεργήσει όμως ο Δήμαρχος που θα «κατέβει στην Αθήνα»; Τι θα πρέπει δηλαδή να κάνει για να συναντήσει έναν άλλο Δήμαρχο, τον Περιφερειάρχη, έναν ανώτατο κρατικό λειτουργό, έναν Υπουργό ή ακόμα και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό;

Ο Δήμαρχος σίγουρα θα πρέπει να έχει το χάρισμα του καλού συνομιλητή. Θα πρέπει να έχει την ευφράδεια του λόγου, ώστε να του εκθέσει τα επιχειρήματα του, να υπερασπιστεί το αίτημα του. Δεν θα πρέπει να διακατέχεται από δισταγμό ή υπεροψία. Στην δεύτερη μάλλον περίπτωση θα χαρακτηριστεί αγενής. Σε αμφότερες των περιπτώσεων, δεν θα επιτύχει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Αλλά για να εκθέσει τα επιχειρήματα του, θα πρέπει να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα. Θα έχουν προηγηθεί συσκέψεις όπου o Δήμαρχος θα έχει ενημερωθεί από τους συνεργάτες και θα έχει κατανοήσει τις πτυχές του ζητημάτων που θα συζητηθούν. Θα είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει και πιθανές αρνητικές απαντήσεις του συνομιλητή του.

Ο συνομιλητής μας μπορεί να καταλάβει πολύ εύκολα, πόσο καλά είναι προετοιμασμένος αυτός που κάθεται απέναντι του. Προφανώς ξέρει τι μπορεί να κερδίσει και τι να χάσει ανταποκρινόμενος στα υποβληθέντα αιτήματα. Γνωρίζει τότε ότι η συζήτηση μάλλον θα βγάλει ξεκάθαρα συμπεράσματα.

Ας πάρουμε την περίπτωση που ο Δήμαρχος «κατέβει» στην συνάντηση με το υπεροπτικό ύφος και όχι κατάλληλα προετοιμασμένος. Ξεκινάει η συζήτηση. Στην πορεία της κουβέντας θα καταλάβει τις ελλείψεις του. Θα αρχίσει να αγχώνεται. Η συζήτηση θα καταντήσει Γολγοθάς. Το αποτέλεσμα προβλέψιμο. Τζάμπα το ταξίδι! Πως θα τα μπαλώσουμε πίσω;

Η απέναντι πλευρά έχει ένα πρόγραμμα αρκετά πιεσμένο χρονικά. Μάλλον θα αρχίζει να εκνευρίζεται όταν βλέπει ότι χάνει χρόνο άσκοπα. Θα ψάχνει επίμονα να ξεφορτωθεί τον επισκέπτη. Προφανώς και θα αποφύγει παρόμοιες τέτοιες νέες επισκέψεις.

Άρα ο Δήμαρχος μάλλον πρέπει πρώτα να σκεφτεί, αν είναι έτοιμος να χτυπήσει την πόρτα.