ΣΕΡΑΦΕΙΜΙΚΑ, «Οι εικόνες της Αγίας Παρασκευής στην Σιάτιστα δακρύζουν»

Το 1908, η κατάσταση στην Σιάτιστα είχε φθάσει στο δυσμενέστερο σημείο. Το παράπονο των Γερανιωτών για το χτίσιμο του Γυμνασίου, όχι στον Προφήτη Ηλία αλλά δίπλα στην Μητρόπολη σε συνδυασμό με τους καταστροφικούς χειρισμούς του Μητροπολίτη Σεραφείμ Σκαρούλη (1852-1913) είχαν χωρίσει την πόλη σε δυο στρατόπεδα.

Η περίοδος 1904 – 1908, ας θυμίσουμε είναι αυτή κατά την οποία διεξαγόταν ο Μακεδονικός Αγώνας.

Ο Σκαρούλης έχει χάσει εντελώς την κατάσταση από τα χέρια του. Δεν καταλαβαίνει ή μάλλον δεν είναι σε θέση να καταλάβει ποιο είναι το εθνικό συμφέρον.

Στην προσπάθεια του να καλυτερέψει τα πράγματα διαπράττει μια θανάσιμη αμαρτία. Ασέβεια στα ιερά και τα όσια του Ορθόδοξου Δόγματος. Ο Φίλιππος Ζυγούρης, πρωταγωνιστής και αυτός των γεγονότων μας τα εξιστορεί στα ιστορικά σημειώματα του.

«Άλλοτε πάλι, για να συγκινήσει τα πλήθη, που (επειδή) τον καταδίωκαν οι Χωριώτες, να <τα> φανατίσει και να πάρει με το μέρος του τους απλοϊκότερους από τη Χώρα, βάζει ένα Γερανειώτη ιερέα να θέσει με τρόπο λάδι στα μάτια των αγίων, που είναι ζωγραφισμένοι στο νάρθηκα της Αγίας Παρασκευής, εκκλησιάς <της> Γεράνειας, και να διαδώσει στο λαό ότι οι Άγιοι κλαίουν, γιατί οι Χωριώτες δεν θέλουν το δεσπότη. Φανταστείτε τι γίνονταν, προ πάντων από τις γυναίκες, [άμα διαδόθηκε στο λαό αυτό].»

Παρόλα αυτά αλλά και άλλα καμώματα του, ο Σκαρούλης άφησε και έργο στην Σιάτιστα, τα εννιά χρόνια (1900-1909) που έμεινε στον μητροπολιτικό θρόνο. Πραγματικά ιδιόμορφος χαρακτήρας.