Η συνταγή βρίσκεται στο βιβλίο της Σουζάννας Παπαναούμ – Σιάπαντα με τίτλο «ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ». Το απόσπασμα είναι από δημοσίευση του siatistanews για την παρουσίαση του βιβλίου από την Άννα Στυλιανάκη – Γκουτζιαμάνη.
Στα ιτζιούκια που ήταν για κέρασμα ή για κατανάλωση στο σπίτι, έβαζαν για κάθε ένα, διπλή ραμματιά καρύδια. Αν όμως προορίζονταν για αρραβώνες, η ραμματιά έπρεπε να είναι τριπλή.
Ετοιμάζουμε την μουσταλευριά, ακολουθώντας την διαδικασία για την παρασκευή της μουστόπ'τας, μόνο που τώρα έχουμε προσθέσει και το νισεστέ. Μετά βουτάμε μια-μια τις ραμματιές στη μουσταλευριά ως εξής: βουτάμε κάθε μια ραμματιά και μ' ένα κουτάλι βοηθάμε να πάει η μουσταλευριά σε όλα τα σημεία. Μετά την κρεμάμε στερεώνοντας «τουν κλούτσου» σε σχοινί που έχουμε από πριν δέσει, ή σε κλώστη που έχουμε τοποθετήσει ανάμεσα σε δύο στηρίγματα και τα αφήνουμε έτσι περίπου 10 λεπτά.
Από κάτω έχουμε έναν ταβά (ταψί) γιατί στάζει. Μόλις στερεοποιηθεί η μουσταλευριά πάνω στα καρύδια, ξαναβουτάμε την ραμματιά στο χυλό που διατηρούμε ζεστό και την ξανακρεμάμε. Αν δούμε ότι ο χυλός πηχτώνει, του προσθέτουμε λίγο νερό με ζάχαρη (1 φλιτζανάκι του καφέ ζεστό νερό όπου έχουμε λιώσει 1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη).
Κρεμάμε τα ιτζιούκια, κρυώνουν τα ξαναβυθίζουμε στο χυλό κλπ. Αυτό επαναλαμβάνεται περίπου 3-4 φορές. Όσο το τελευταίο στρώμα είναι νωπό, τα στολίζουμε με αμύγδαλα ζεματισμένα και ξεφλουδισμένα. Μετά τα αφήνουμε να στεγνώσουν στον αέρα αρκετές μέρες, μέχρι να «παγώσουν» καλά.
Πολλές φορές κατά την διάρκεια της παρασκευής, καθώς ήταν κρεμασμένα τα ιτζιούκια, έφευγε μέρος από το περίβλημα της μουσταλευριάς, οπότε η νοικοκυρά έλεγε : «ούι, ούι άχαρ', τσήρα ιδώ, ξυπουλίθ'κιν του ιτζιούκ'!», οπότε φρόντιζε αμέσως να το καλύψει
Το ιτζιούκ' είναι γλυκό που το έτρωγαν και το κερνούσαν κυρίως την περίοδο των Χριστουγέννων. Ως τότε τα παιδιά τα απολάμβαναν μόνο ...δια της οράσεως.
Επίσης, όταν έφθανε στη Σιάτιστα κάποιος από την ξενητιά, το άτομο που πρώτο αντιλαμβάνονταν το γεγονός και που έτρεχε να αναγγείλει την καλή είδηση στην οικογένεια του ξενιτεμένου (να φέρ' τα σ'χαρίκια), ανταμείβονταν με ιτζιούκι. Αυτόν που έφερνε τα σ'χαρίκια τον αποκαλούσαν σ'χαρ'καν.
Υλικά:
- 1 φλιτζάνι τσαγιού «δεμένο» μούστο
- 1 φλιτζάνι τσαγιού κρύο νερό
- 1 κουτάλι σούπας νισεστέ
- 3 κουτάλια περίπου αλεύρι
- κανέλα
- καρύδια καθαρισμένα και κομμένα στη μέση (περίπου 10-12 καρύδια για την κάθε ραμματιά )
Εκτέλεση:
Σε ένα ράμμα (γερή άσπρη κλωστή) ραμματιάζουμε (περνάμε με βελόνι) τα καρύδια, καθαρισμένα και κομμένα στα δύο. Στο κάτω μέρος κάνουμε με την κλωστή μεγάλο κόμπο, ο οποίος θα συγκρατεί τα καρύδια. Στο επάνω μέρος, αφού κάνουμε και πάλι κόμπο, πρέπει με την υπόλοιπη κλωστή να σχηματίσουμε θηλειά, η οποία θα μας βοηθήσει να κρεμάσουμε το ιτζιούκ' «στουν κλούτσου». «Ου κλούτσους» είναι γάντζος που έχει σχήμα τελικού σίγμα και χρειάζεται για το κρέμασμα των ραμματιών .Κρεμάμε δηλαδή το ιτζιούκ' από τη θηλειά στον κλούτσο και με τον κλούτσο, στη συνέχεια, το κρεμάμε στον κλώστη. Κάνουμε όσες ραμματιές θέλουμε (το μήκος της καθεμιάς είναι περίπου 20 εκατοστά).Στα ιτζιούκια που ήταν για κέρασμα ή για κατανάλωση στο σπίτι, έβαζαν για κάθε ένα, διπλή ραμματιά καρύδια. Αν όμως προορίζονταν για αρραβώνες, η ραμματιά έπρεπε να είναι τριπλή.
Ετοιμάζουμε την μουσταλευριά, ακολουθώντας την διαδικασία για την παρασκευή της μουστόπ'τας, μόνο που τώρα έχουμε προσθέσει και το νισεστέ. Μετά βουτάμε μια-μια τις ραμματιές στη μουσταλευριά ως εξής: βουτάμε κάθε μια ραμματιά και μ' ένα κουτάλι βοηθάμε να πάει η μουσταλευριά σε όλα τα σημεία. Μετά την κρεμάμε στερεώνοντας «τουν κλούτσου» σε σχοινί που έχουμε από πριν δέσει, ή σε κλώστη που έχουμε τοποθετήσει ανάμεσα σε δύο στηρίγματα και τα αφήνουμε έτσι περίπου 10 λεπτά.
Από κάτω έχουμε έναν ταβά (ταψί) γιατί στάζει. Μόλις στερεοποιηθεί η μουσταλευριά πάνω στα καρύδια, ξαναβουτάμε την ραμματιά στο χυλό που διατηρούμε ζεστό και την ξανακρεμάμε. Αν δούμε ότι ο χυλός πηχτώνει, του προσθέτουμε λίγο νερό με ζάχαρη (1 φλιτζανάκι του καφέ ζεστό νερό όπου έχουμε λιώσει 1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη).
Κρεμάμε τα ιτζιούκια, κρυώνουν τα ξαναβυθίζουμε στο χυλό κλπ. Αυτό επαναλαμβάνεται περίπου 3-4 φορές. Όσο το τελευταίο στρώμα είναι νωπό, τα στολίζουμε με αμύγδαλα ζεματισμένα και ξεφλουδισμένα. Μετά τα αφήνουμε να στεγνώσουν στον αέρα αρκετές μέρες, μέχρι να «παγώσουν» καλά.
Πολλές φορές κατά την διάρκεια της παρασκευής, καθώς ήταν κρεμασμένα τα ιτζιούκια, έφευγε μέρος από το περίβλημα της μουσταλευριάς, οπότε η νοικοκυρά έλεγε : «ούι, ούι άχαρ', τσήρα ιδώ, ξυπουλίθ'κιν του ιτζιούκ'!», οπότε φρόντιζε αμέσως να το καλύψει
Το ιτζιούκ' είναι γλυκό που το έτρωγαν και το κερνούσαν κυρίως την περίοδο των Χριστουγέννων. Ως τότε τα παιδιά τα απολάμβαναν μόνο ...δια της οράσεως.
Επίσης, όταν έφθανε στη Σιάτιστα κάποιος από την ξενητιά, το άτομο που πρώτο αντιλαμβάνονταν το γεγονός και που έτρεχε να αναγγείλει την καλή είδηση στην οικογένεια του ξενιτεμένου (να φέρ' τα σ'χαρίκια), ανταμείβονταν με ιτζιούκι. Αυτόν που έφερνε τα σ'χαρίκια τον αποκαλούσαν σ'χαρ'καν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου