Ο ιατρός Ιωάννης Δ. Πάικος ήταν ο εκπρόσωπος των Σιατιστινών στον Ιωάννη Τραμπαντζή στην τιτάνια προσπάθεια για την ανέγερση του ιστορικού γυμνασίου. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή του προσώπου του σε αυτό το ρόλο.
Λέει χαρακτηριστικά για αυτόν ο Φίλιππος Ζυγούρης: «Ήταν ακραιφνών αισθημάτων κύριος, πατριώτης αγνός, για τον οποίο δεν μπορούσε να προσαφθεί μομφή τις (κάποια μομφή)».
Ο αγνός γιατρός...
«Ήταν πτωχός, έζησε πτωχός και απέθανε πτωχός, όπως αποθνήσκουν όλοι οι ανώτεροι χρημάτων. Την επιστήμη εξασκούσεν, όχι για να πλουτίσει, αλλά για να ωφελήσει τους πάσχοντας, αν θα ήταν δυνατό, διότι, ως αφορά την ωφέλεια των ιατρικών, σε ολίγα μονάχα φάρμακα, αριθμούμενα στα δάκτυλα, είχε πεποίθηση.»
Ο αγνός πατριώτης...
«Ο ημέτερος Ιωάννης, οραματιζόμενος το μέλλον του Γένους μας, ασχολούνταν με την ερμηνείαν των προφητειών της Αγίας Γραφής και, ερμηνεύοντας αυτάς, τοποθετούσε σε διαφόρους υπόδουλους τόπους τους πρίγκιπας του ελληνικού θρόνου και θεωρούσε βέβαιον ότι προσεγγίζει η απελευθέρωση των υποδούλων αδελφών μας.»
Τεράστια ήταν η αγάπη του για το ύψωμα του Προφήτη Ηλία, «Ποιος των συγχρόνων του δεν τον είδε να ασχολείται, κάθε μέρα, με ένα ψευτοεργαλείο κλαδεύοντας τα υπάρχοντα δενδρύλλια του Προφήτου Ηλιού και κάμνοντας δρόμους (αυλάκια), ίνα (για να) διευθύνονται γύρω από αυτά [τα νερά των βροχών]; Ποιος δεν τον επαναφέρει μπροστά του να περιέρχεται στους ομίλους (τις παρέες), που βρίσκονταν χάριν αναψυχής στο λόφο, και να ζητεί τον οβολόν τους για το πότισμα των δένδρων, επειδή δεν επαρκούσε να ξοδεύει εξ ιδίων του;»
Περίμενε να έρθει η μεγάλη στιγμή: «Επίσης, δεν διεψεύσθη και ετοιμάζοντας το λόφο του Προφήτου Ηλιού με την περιποίηση των δένδρων, για να τον κάμει ωραίον, διότι έλεγεν ότι εκεί θα παιανίσει η ελληνική στρατιωτική μουσική».
Όμως, η διαρκή του ενασχόληση με τα κοινά δεν τον άφησε αμέτοχο στα «Σεραφειμικά». Τάχθηκε με τους αντι – «Σεραφιμικούς». Δέχθηκε μεγάλο πόλεμο από την άλλη πλευρά. Η καρδιά του αγνού γιατρού δεν άντεξε ένα πρωινό του 1903.
Έτσι δεν πρόλαβε να δει τον Οκτώβριο του 1912, τον Ελληνικό Στρατό να φωτογραφίζεται στον αγαπημένο του Προφήτη Ηλία.
ΠΗΓΕΣ
Φιλίππος Αν.Ζυγούρης, Ιστορικά σημειώματα περί Σιατίστης και λαογραφικά αυτής, σ.549-553.
 |
| Ιωάννης Δημητρίου Πάικος [φωτ. Λέυκωμα "Σιατιστέων Μνήμη"] |
Λέει χαρακτηριστικά για αυτόν ο Φίλιππος Ζυγούρης: «Ήταν ακραιφνών αισθημάτων κύριος, πατριώτης αγνός, για τον οποίο δεν μπορούσε να προσαφθεί μομφή τις (κάποια μομφή)».
Ο αγνός γιατρός...
«Ήταν πτωχός, έζησε πτωχός και απέθανε πτωχός, όπως αποθνήσκουν όλοι οι ανώτεροι χρημάτων. Την επιστήμη εξασκούσεν, όχι για να πλουτίσει, αλλά για να ωφελήσει τους πάσχοντας, αν θα ήταν δυνατό, διότι, ως αφορά την ωφέλεια των ιατρικών, σε ολίγα μονάχα φάρμακα, αριθμούμενα στα δάκτυλα, είχε πεποίθηση.»
Ο αγνός πατριώτης...
«Ο ημέτερος Ιωάννης, οραματιζόμενος το μέλλον του Γένους μας, ασχολούνταν με την ερμηνείαν των προφητειών της Αγίας Γραφής και, ερμηνεύοντας αυτάς, τοποθετούσε σε διαφόρους υπόδουλους τόπους τους πρίγκιπας του ελληνικού θρόνου και θεωρούσε βέβαιον ότι προσεγγίζει η απελευθέρωση των υποδούλων αδελφών μας.»
Τεράστια ήταν η αγάπη του για το ύψωμα του Προφήτη Ηλία, «Ποιος των συγχρόνων του δεν τον είδε να ασχολείται, κάθε μέρα, με ένα ψευτοεργαλείο κλαδεύοντας τα υπάρχοντα δενδρύλλια του Προφήτου Ηλιού και κάμνοντας δρόμους (αυλάκια), ίνα (για να) διευθύνονται γύρω από αυτά [τα νερά των βροχών]; Ποιος δεν τον επαναφέρει μπροστά του να περιέρχεται στους ομίλους (τις παρέες), που βρίσκονταν χάριν αναψυχής στο λόφο, και να ζητεί τον οβολόν τους για το πότισμα των δένδρων, επειδή δεν επαρκούσε να ξοδεύει εξ ιδίων του;»
Περίμενε να έρθει η μεγάλη στιγμή: «Επίσης, δεν διεψεύσθη και ετοιμάζοντας το λόφο του Προφήτου Ηλιού με την περιποίηση των δένδρων, για να τον κάμει ωραίον, διότι έλεγεν ότι εκεί θα παιανίσει η ελληνική στρατιωτική μουσική».
Όμως, η διαρκή του ενασχόληση με τα κοινά δεν τον άφησε αμέτοχο στα «Σεραφειμικά». Τάχθηκε με τους αντι – «Σεραφιμικούς». Δέχθηκε μεγάλο πόλεμο από την άλλη πλευρά. Η καρδιά του αγνού γιατρού δεν άντεξε ένα πρωινό του 1903.
Έτσι δεν πρόλαβε να δει τον Οκτώβριο του 1912, τον Ελληνικό Στρατό να φωτογραφίζεται στον αγαπημένο του Προφήτη Ηλία.
ΠΗΓΕΣ
Φιλίππος Αν.Ζυγούρης, Ιστορικά σημειώματα περί Σιατίστης και λαογραφικά αυτής, σ.549-553.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου