Δέκα μέρες πριν την επέτειο της 25ης Μαρτίου, η σελίδα μας ξεκινάει ένα αφιέρωμα στην προσφορά της Σιάτιστας στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος από τον Οθωμανικό ζυγό. Γνωρίζουμε για την προσφορά του Θεοχάρη Τουρούτζια και των Μαρκίδων Πούλιου που με μπροστάρη το Ρήγα Βελεστινλή, βάλανε τον θεμέλιο λίθο στον άνισο αυτό αγώνα. Στον ένα αυτό χρόνο, έχουμε επίσης ξεκινήσει μια προσπάθεια να αποκατασταθούν κάποια πράγματα όσο το παραγνωρισμένο τέκνο της Σιάτιστας, τον Νικόλαο Κασομούλη.
Αλλά υπάρχουν και άλλες προσωπικότητες που έδωσαν το αίμα τους και το κορμί τους για την πατρίδα το 1821. Αυτές τις προσωπικότητες θα γνωρίσουμε σε αυτό το αφιέρωμα.
Η Καλλιόπη Μπόντα με βοηθά, και την ευχαριστώ, να κάνω την αρχή, σε αυτό το αφιέρωμα με το κείμενο που μου έστειλε και ακολουθεί για τον Δημήτριο Παυλίδη.
Ο Δημήτριος Παυλίδης (σύμφωνα με τον Ν. Κασομούλη) ή Παύλου (όπως υπέγραφε ο ίδιος), έκανε τις μεταφράσεις για την εφημερίδα του Μεσολογγίου Ελληνικά Χρονικά, την οποία εξέδιδε ο Ελβετός γιατρός Johann Jacob Meyer.
Το επώνυμο Παυλίδης, με το οποίο τον αναφέρει ο Κασομούλης, το πήρε από τον πατέρα του τον Παύλο όπως συνηθιζόταν τότε. Ίσως να πρόκειται για τον γιο του Παύλου ιατρού τον οποίον συναντούμε σε πολλά έγγραφα της Σιάτιστας και σύμφωνα με τον Μ. Καλινδέρη είναι ο έμμισθος ιατρός Paul Renaud, υιός Γάλλου τον οποίον συνάντησε το 1805 στη Σιάτιστα ο Leake. Στην συνάντησή του με τον συμπατριώτη του ιατρό Paul Reynaud αναφέρεται και ο Pouqueville [1].
Την πληροφορία ότι ο Δημήτριος Παυλίδης ήταν δάσκαλος από τη Σιάτιστα, μας την δίνει ο Νικόλαος Κασομούλης στο σύγγραμμά του Ενθυμήματα Στρατιωτικά τ. Α΄, σ. 426. Η διδασκαλική ιδιότητα του Δημητρίου Παυλίδη επαληθεύεται και από δημοσιεύματα της εφημερίδας Ελληνικά Χρονικά. Στο φ. 43/28.5.1824, ο Δημήτριος Παύλου δημοσιεύει επιστολή προς τον Κοραή, με την οποία τον πληροφορεί, ότι οι Μεσολογγίτες τον επιφόρτισαν με την λειτουργία του σχολείου τους, και ζητάει τις συμβουλές του Κοραή, του οποίου υπήρξε μαθητής, ώστε να ευδοκιμήσει το έργο του, ώσπου να εμφανιστεί άλλος καταλληλότερος για να αναλάβει το σχολείο.
Στη συνέχεια δημοσιεύεται και προκήρυξη για την λειτουργία του σχολείου. Από το φ.45/4.6.1824, της ίδιας εφημερίδας μαθαίνουμε πως, ο Δημήτριος Παύλου άνοιξε σχολείο «της παλαιάς Ελληνικής και Γαλλικής διαλέκτου». Παράλληλα, όπως φαίνεται από δημοσιεύματα της ίδιας εφημερίδας, ο Δημήτριος Παύλου είχε ενεργό συμμετοχή στην πολιτική ζωή του Μεσολογγίου. Άλλες πληροφορίες για την ξεχωριστή αυτή προσωπικότητα δεν εντοπίσαμε μέχρι τώρα.
ΠΗΓΕΣ
[1] Μιχαήλ Αθ. Καλινδέρης, Ο Κώδιξ της Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης (1686-) Έκδοση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στη σειρά Μακεδονική Βιβλιοθήκη, Θεσσαλονίκη 1974, σ.120-121.
Αλλά υπάρχουν και άλλες προσωπικότητες που έδωσαν το αίμα τους και το κορμί τους για την πατρίδα το 1821. Αυτές τις προσωπικότητες θα γνωρίσουμε σε αυτό το αφιέρωμα.
Η Καλλιόπη Μπόντα με βοηθά, και την ευχαριστώ, να κάνω την αρχή, σε αυτό το αφιέρωμα με το κείμενο που μου έστειλε και ακολουθεί για τον Δημήτριο Παυλίδη.
Ο Δημήτριος Παυλίδης (σύμφωνα με τον Ν. Κασομούλη) ή Παύλου (όπως υπέγραφε ο ίδιος), έκανε τις μεταφράσεις για την εφημερίδα του Μεσολογγίου Ελληνικά Χρονικά, την οποία εξέδιδε ο Ελβετός γιατρός Johann Jacob Meyer.
 |
| Johan Jacob Meyer |
Την πληροφορία ότι ο Δημήτριος Παυλίδης ήταν δάσκαλος από τη Σιάτιστα, μας την δίνει ο Νικόλαος Κασομούλης στο σύγγραμμά του Ενθυμήματα Στρατιωτικά τ. Α΄, σ. 426. Η διδασκαλική ιδιότητα του Δημητρίου Παυλίδη επαληθεύεται και από δημοσιεύματα της εφημερίδας Ελληνικά Χρονικά. Στο φ. 43/28.5.1824, ο Δημήτριος Παύλου δημοσιεύει επιστολή προς τον Κοραή, με την οποία τον πληροφορεί, ότι οι Μεσολογγίτες τον επιφόρτισαν με την λειτουργία του σχολείου τους, και ζητάει τις συμβουλές του Κοραή, του οποίου υπήρξε μαθητής, ώστε να ευδοκιμήσει το έργο του, ώσπου να εμφανιστεί άλλος καταλληλότερος για να αναλάβει το σχολείο.
 |
| Η εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ |
ΠΗΓΕΣ
[1] Μιχαήλ Αθ. Καλινδέρης, Ο Κώδιξ της Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης (1686-) Έκδοση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στη σειρά Μακεδονική Βιβλιοθήκη, Θεσσαλονίκη 1974, σ.120-121.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου