Οι στέγες από τα ρακοκάζανα καπνίζουν, η ρακή βγαίνει από το
καζάνι και πέφτει στο χαρανί, ευκαιρία και για έναν καλό μεζέ.
Ο αείμνηστος δάσκαλος Κωνσταντίνος Μπέντας
(1905 – 1968) μας περιέγραφε σε ένα κείμενο του «Πως έβγαινε η ρακή». Μπορεί να
υπάρχουν οι ευκολίες σήμερα αλλά κάθε εποχή είχε την δικιά της μαγεία.
 |
| Κωνσταντίνος Μπέντας |
Στο κείμενο χρησιμοποιεί πολλές λέξεις από το τοπικό μας ιδίωμα.
Πολλές από αυτές φυσικά συνδέονται άμεσα με την απόσταξη της ρακής. Για να διευκολύνει τον αναγνώστη, κλείνει με ένα μικρό
ερμηνευτικό λεξικό το κείμενό του. Ομολογώ δεν γνώριζα πολλές από αυτές τις λέξεις.
- στέμφυλα = τσίπουρα
- σκούμπα =δυνατή ρακή
- ρακοπότηρο= ποτήρι για ρακή
- σκουμπεχάιδες = οι πότες
- βαγένια = μεγάλα ξύλινα αποθηκευτικά βαρέλια κρασιού
- λυσιά = κυκλική πλεξίδα από κληματόβεργες όσο και το μέγεθος του πυθμένα του καζανιού
- τσίπουρα = στέμφυλα
- άμβυκας = το καπάκι του ρακοκάζανου
- γλάς (γλάδες) = η ένωση σωλήνων στον αποστακτήρα
- πουστάβι= μισό ξύλινο βαρέλι, με το πλατύ άνοιγμά του προς τα πάνω γεμάτο νερό, χρησίμευε, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, για να υγροποιεί τους ατμούς, έκανε δηλ. τη δουλειά του ψυκτήρος.
- τσάκνα =ξερόκλαδα
- κατούρου= η ρακή που βγαίνει κατά το τέλος της απόσταξης και είναι και πιο αδύνατη
- χαρανιά = χάλκινα καζάνια με λαβές
- ρακή μεταβγαλμένη = δευτεροαποσταγμένη με γλυκάνισο κι άλλα μυρωδικά χόρτα και ροδόσταγμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου