Γεώργιος Χατζηγιαννακόγλου, ο ξανθός νεαρός με τα γαλανά μάτια που έπεσε στην Σιάτιστα

Γεώργιος Χατζηγιαννακόγλου
(πηγή Βιβλιοθήκη ΑΠΘ)

Μέσα από την δουλειά της ομάδας του siatistanews ανακαλύπτουμε την συγκινητική ιστορία ενός ακόμα εκ των νεκρών της μάχης της Σιάτιστας, του δημοσιογράφου Γεώργιου Χατζηγιαννακόγλου. Ελάχιστα είναι τα προσωπικά στοιχεία για αυτόν.

Ο Γεωργίος Χατζηγιαννακόγλου στην Αθήνα ικέτεψε τον οπλαρχηγό Θύμιο Καούδη, να τον συμπεριλάβει και αυτόν στο κρητικό εθελοντικό σώμα που θα ανηφόριζε για την Μακεδονία.

«εάν δεν με πάρης, Καπετάν Θύμιο, θα’ αποθάνω φθισικός από την στεναχωρίαν μου»

Στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στο φύλλο της 1ης Οκτωβρίου 1915 και ενώ έχει ξεκινήσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και στην Ελλάδα ο διχασμός κορυφώνεται, η ποιήτρια Ξανθίππη Καλοστύπη γράφει ένα άρθρο αφιερωμένο στον Γ. Χατζηγιαννακόγλου με τίτλο «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΟΥ, Σκιαγραφία της Μάχης της Σιάτιστας»

Ουσιαστικά πρόκειται για μια ποιητική εξιστόρηση της θυσίας του ήρωα. Περιγράφεται ως μια ρομαντική φυσιογνωμία στο άρθρο.

Ξανθός νεαρός με γαλανά μάτια και με «διόπτρες» μυωπίας. Έβαλε επάνω από την αδερφική του αγάπη, για την μονάκριβη αδερφή, την αγάπη του για την πατρίδα. Την αναπολεί πριν την μάχη. Αυτή δεν έχει άλλον στον κόσμο και τον εκλιπαρούσε να μείνει κοντά της.

«Αν σε χάσω, τι θα γίνω η δυστυχισμένη»

Συγκινητική η περιγραφή του χαμού του Χατζηγιαννακόγλου. Δεν γνωρίζω αν είναι φανταστική ή πραγματική. Στην θολούρα της μάχης, όταν έχει πέσει η νύχτα, του πέφτουν τα γυαλιά της μυωπίας και τα ψάχνει απεγνωσμένα ψηλαφώντας στο έδαφος μέσα στο σκοτάδι και την ομίχλη. Όταν σηκώνεται δέχεται το θανάσιμο τραυματισμό στην κοιλιά.

«Κοιμάται τώρα ο ξανθός εθελοντής εις ο μικρόν νεκροταφείον της Σιάτιστας τον ύπνον των ανδρείων, τον ύπνον των ηρώων»

Πηγή

Συνάντησή με την Ιστορία στους δρόμους της Σιάτιστας,  Οδός Δημοσιογράφου Χατζηγιαννακόγλου (σελ 406)