Σουρβιά και σούρουβα

Η Σουρβιά είναι φυλλοβόλο μετρίου ύψους δένδρο, και ανήκει στην οικογένεια των Ροδανθών (Rosaceae). Ευδοκιμεί σχεδόν σε όλη την Ελλάδα στις ορεινές περιοχές. 

Η σουρβιά έχει ξεχαστεί και οι καρποί της δεν βρίσκονται στις αγορές. Τα σούρβα που μοιάζουν με μικρό μήλο. Τρώγονται ωμά και γίνονται μαρμελάδα, ενώ γίνονται έρευνες για τη συμβολή του καρπού κατά του διαβήτη.

Φυσικά το αντικείμενο της σελίδας μας δεν έγινε η φυτολογία. Ανατρέχοντας στο παρελθόν θα δούμε ότι ανάμεσα στα κάστανα, στα καρύδια, στα αμύγδαλα, στις σταφίδες, στα ξερά σύκα, ξυλοκέρατα ή χαρούπια, μουστοκούλουρα και κολιαντίνες, στα παιδιά στα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, δινόταν και σούρβα.

Τα Σούρουβα είναι το έθιμο που πραγματοποιείται στην Σιάτιστα την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς. Στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά στην Σιάτιστα ψάλλουν:

"Σούρουβα, μπάμπου μ', σούρουβα κι μένα τση σουρουβίνα..."

Ο αείμνηστος φιλόλογος Ελευθέρης Κουφογιάννης (siatistanews), υποθέτει πως στην αρχή στα κάλαντα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς δίνονταν απαραίτητα στα παιδιά σούρβα, για να 'ναι καρπερή - καλή για τη γη- η νέα χρονιά (ευετηρική προσφορά), κι απ' αυτού του είδους το φιλοδώρημα ονομάσθηκαν σούρβα και τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.

Καταλήγοντας ο καθηγητής κάνει μια μικρή γλωσσολογική έρευνα.

"Εξάλλου πρέπει να ΄χουμε υπόψη μας πως σε κάποια μέρη της Μακεδονίας και το ραβδί, με το οποίο τα παιδιά χτυπούν τις πόρτες και λένε τα σούρβα, είναι κυρίως από σουρβιά και λέγεται σουρβάκα. Από το θέμα των λέξεων "σουρβάκα" και "σούρβα" με την προσθήκη της ρηματικής κατάληξης προήρθε το ρήμα "σουρβακώ και  σουρβακίζω, σουρβώ και σουρβίζω" που σημαίνει χτυπώ με τη σουρβάκα την πόρτα σπιτιού την παραμονή της πρωτοχρονιάς και λέω τα κάλαντα- σούρβα."

Η ελληνική γλώσσα ένα μεγάλο θησαυροφυλάκιο.