ΟΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Ποτέ δεν κρύψαμε την ελπίδα μας, πιο ποθητή τώρα που τα διαστήματα της παρακμής του κλάδου της γούνας είναι πιο συχνά σε αριθμό και πιο μεγάλα σε χρονική διάρκεια, ο τουρισμός να γίνει βασικός άξονας της ανάπτυξης της περιοχής. Για γίνουν νέες επενδύσεις στην περιοχή και να αποκτήσουμε  το δικαίωμα να αιτούμαστε για περισσότερους πόρους για την προστασία και την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Γνωστά και χιλιοειπωμένα.

Ο πιο φιλόδοξος δεν περιορίζεται στο κομμάτι του τουρισμού εντός των ελληνικών τειχών αλλά και εκτός αυτών. Πως όμως κάποιος εκτός Ελλάδος θα ανακαλύψει την πόλη μας και θα την επισκεφθεί. Φυσικά και είναι αρκετά δύσκολο αν μιλάμε γενικά. Η αρχή γίνεται από εκεί που πιστεύουμε ότι είναι ευνοϊκότερες οι προϋποθέσεις. Εκεί που υπάρχει το συνδετικό στοιχείο.

Πέρυσι ο δήμος πήρε μια θαυμάσια πρωτοβουλία και την πόλη μας επισκέφθηκε ο Ούγγρος πρέσβης. Στην Ουγγαρία ως κομμάτι της Αυστρουγγρικής Αυτοκρατορίας δραστηριοποιήθηκαν οι Σιατιστινοί πραματευτάδες. Ήταν μια κίνηση με αφορμή το γεγονός ότι το ιστορικό μας παρελθόν έχει κάποια κοινά σημεία στην διαδρομή της ιστορίας. Το συνδετικό στοιχείο!

Μια κίνηση που απαιτείται να συνοδευτεί και από νέες ώστε να χτιστεί η γέφυρα μεταξύ μας και με την Ουγγαρία, τις πόλεις της που δημιουργήθηκαν οι εμπορικοί οίκοι, οι κομπανίες και με τις δωρεές μεταξύ άλλων και των Σιατιστνών χτίστηκαν εκεί εκκλησίες και άλλα σημαντικά κτήρια. Δεν διαφέρουν πολύ δεδομένα με την Βιέννη και την Αυστρία. Ίσως εκεί είναι πιο γνωστή η ιστορία των Μαρκίδων Πούλιου και άρα το έδαφος είναι πιο πρόσφορο.

Πιο πρόσφορο είναι το έδαφος, όταν κάποιοι πατριώτες μας έχουν καταφέρει να γίνουν πρωταγωνιστές της ιστορίας αυτοί ή απόγονοί τους  στην νέα τους πατρίδα. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, σε δύο άλλα κράτη.

Ο γιατρός Constantin Caracaş (1773 – 1828). Ο Κωνσταντίνος Καρακάσης και ο πατέρας του Δημήτριος είχαν σημαντικό ανθρωπιστικό έργο στο Βουκουρέστι της Ρουμάνια. Η προτομή του Κωνσταντίνου Καρακάση βρίσκεται στην αυλή του νοσοκομείου "Φιλανθρωπία" που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Σιατιστινού γιατρού.

Το μαιευτήριο σήμερα "Φιλανθρωπία", διακρίνεται δεξιά η προτομή του Κωνσταντίνου Καρακάση

Ο ποιητής Dimitrija Demeter‎, (1811 – 1872). Ο Δημήτριος Δημητρίου με τα ποιήματα  ζωντάνεψε το εθνικιστικό συναίσθημα των Κροατών. Προς τιμή του, το όνομα του αναγράφεται δεύτερο στην τιμητική πλάκα των ιδρυτών του μεγαλοπρεπούς Κροατικού Εθνικού Θεάτρου, και η προτομή του κοσμεί το προαύλιο του θεάτρου αυτού. Από το 1907 έχει καθιερωθεί το Βραβείο Δημητρίου καλύτερου θεατρικού έργου.

Η προτομή του Δημήτριου Δημητρίου

Όταν μετακινούμαστε μέσω αυτών των γεφυρών θα μπορέσουμε να δυναμώσουμε το φως στο ιστορικό μας παρελθόν. Ίσως βρούμε νέους δεσμούς. Δεσμούς και με πολιτείες και άλλα κράτη. Λογικό να τραβήξουμε και εμείς το δικό τους ενδιαφέρον. Δεν θα θέλουν να επισκεφθούν την Σιάτιστα από όπου ξεκίνησαν οι πραματευτάδες, οι γονείς του Κωνσταντίνου Καρακάση και του Δημητρέ Δημητρίου; Να δουν τα αρχοντικά, τα σπίτια όπου έμεναν οι Μανούσηδες,  οι συγγενείς των ευγενών von Ohabitza, οι Χατζημιχαήλ, οι συγγενείς των ευγενών de Sissani απο την εποχή της Μεγάλης Αυτοκρατορίας.

Στην πρόσοψη ενός από τους τέσσερις πύργους του Εθνικού Κροατικού Θεάτρου βρίσκεται η προτομή του Δημήτριου Δημητρίου

Να μιλήσω για το Μοναστήρι; Τα Μπίτολα. Για τον Γεώργιο Παπάζωλη και την αυλή της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης στην Ρωσία; Καλύτερα όχι γιατί δεν θα μπορώ να συντηρώ δύο σελίδες στο διαδίκτυο.

Το ενδιαφέρουν τους, δεν θα το τραβήξουμε τυχαία αλλά μετά από τις απαραίτητες δράσεις. Δράσεις που προϋποθέτουν το στήσιμο γεφυρών. Όλα απαιτούν φυσικά κατάλληλο προσωπικό, εργατοώρες, χρήματα και οργάνωση. Δυστυχώς τίποτα δεν γίνεται χωρίς τα παραπάνω. Και όσοι έρθουν δεν θα μπορούν να αντικρύζουν κλειστά αρχοντικά και να ψάχνουν το ελάχιστο ενημερωτικό υλικό.

Είναι κρίμα όμως άλλοι να προσπαθούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις και εμείς να τις έχουμε και να τις αγνοούμε επιδεικτικά.