Το γλέντι γίνεται στον Άγιο Χριστόφορο. Η φωτογραφία ανήκει στο αρχείο του λαογράφου Γεωργίου Μπόντα και την βρήκα στην ιστοσελίδα του siatistanews. Συνοδεύεται με μια λίστα που καταγράφει πολλά από τα άτομα που παρευρίσκονται στο γλέντι. Χωρίς να τα επισημαίνει στην φωτογραφία.
Με δυσκολία αναγνώρισα κάποια από αυτά. Είναι πρόσωπα που δεν έζησαν απλά μια περίοδο της ιστορίας της Σιάτιστας, αλλά είχαν μεγάλη πολύπλευρη προσφορά όχι μόνο στην Σιάτιστα αλλά και στην Ελλάδα ευρύτερα.
O καθηγητής Αναστάσιος Μέγας (1) ξεχωρίζει με το γενάκι και το μουστάκι του, όπως τον γνωρίζουμε και από άλλες φωτογραφίες αλλά και από την περιγραφή του Χρίστου Καπνουκάγια. Είναι ο συγγραφέας του δίτομου έργου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ» και πατέρας του μεγάλου λαογράφου Γεώργιου Μέγα.
O γυμνασιάρχης Ιωάννης Παπίας (1857-1919). Αποφοίτησε από την φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πρωταγωνιστής στα κοινά της Σιάτιστας μέχρι την απελευθέρωση της. Ήταν ένας από αυτούς που υποδέχθηκαν τον Παύλο Μελά τον Ιούλιο του 1904 ως μέλους του Συμβούλιου της Άμυνας της Σιάτιστας.
Ο μικρός με το πηλίκιο μαθητής (13) είναι ο Κωνσταντίνος Δάνας. Αργότερα θα γίνει αυτός που θα οργανώσει την παλαιοντολογική σχολή της Σιάτιστας. Συνέχισε το έργο του μεγαλύτερου του αδερφού του, του Αναστάσιου που βρίσκεται και αυτός στην παρέα. Ο μικρός Κώστας κρατάει ένα καπέλο. Μήπως είναι του μεγαλύτερου αδερφού του; Του κομψού ασκεπούς άνδρα, λίγο πιο αριστερά με την κανάτα με το κρασί στο αριστερό του χέρι; Τι να πρωτοπείς για τον Αναστάσιο Δάνα! Τον δημιουργό της παλαιοντολογικής της Σιάτιστας. Τον καθηγητή με την δράση στην Μικρά Ασία. Πολλές πληροφορίες μας δίνει για αυτόν ο μαθητής του ο Χρίστος Καπνουκάγιας.
Μήπως δεξιά του Παπία βρίσκεται ο Ιωάννης Αποστόλου, ο συγγραφέας του βιβλίου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ»;
Δεν μπορώ να αναγνωρίσω κανέναν άλλο, από τα πρόσωπα της φωτογραφίας. Τι να πρωτοσχολιάσεις όμως. Για τα όργανα που στα χέρια των οργανοπαικτών δημιούργησαν εκείνη την όμορφη ατμόσφαιρα την Πρωτομαγιά του 1913. Για την παραδοσιακή φορεσιά των μικρών παιδιών; Για το ποια είναι τα άλλα πρόσωπα και την ιστορία τους. Για πόσα άλλα πράγματα;
Μια συγκινιτική φωτογραφία. Που όταν έρθει στα χέρια των εξειδικευμένων ανθρώπων, μπορούμε να μάθουμε και άλλα πράγματα για το παρελθόν μας. Μιας κουλτούρας που χάθηκε. Μιας αίγλης που πέρασε.
Μιας αίγλης όχι οικονομικής.
Με δυσκολία αναγνώρισα κάποια από αυτά. Είναι πρόσωπα που δεν έζησαν απλά μια περίοδο της ιστορίας της Σιάτιστας, αλλά είχαν μεγάλη πολύπλευρη προσφορά όχι μόνο στην Σιάτιστα αλλά και στην Ελλάδα ευρύτερα.
O καθηγητής Αναστάσιος Μέγας (1) ξεχωρίζει με το γενάκι και το μουστάκι του, όπως τον γνωρίζουμε και από άλλες φωτογραφίες αλλά και από την περιγραφή του Χρίστου Καπνουκάγια. Είναι ο συγγραφέας του δίτομου έργου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ» και πατέρας του μεγάλου λαογράφου Γεώργιου Μέγα.
O γυμνασιάρχης Ιωάννης Παπίας (1857-1919). Αποφοίτησε από την φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πρωταγωνιστής στα κοινά της Σιάτιστας μέχρι την απελευθέρωση της. Ήταν ένας από αυτούς που υποδέχθηκαν τον Παύλο Μελά τον Ιούλιο του 1904 ως μέλους του Συμβούλιου της Άμυνας της Σιάτιστας.
Ο μικρός με το πηλίκιο μαθητής (13) είναι ο Κωνσταντίνος Δάνας. Αργότερα θα γίνει αυτός που θα οργανώσει την παλαιοντολογική σχολή της Σιάτιστας. Συνέχισε το έργο του μεγαλύτερου του αδερφού του, του Αναστάσιου που βρίσκεται και αυτός στην παρέα. Ο μικρός Κώστας κρατάει ένα καπέλο. Μήπως είναι του μεγαλύτερου αδερφού του; Του κομψού ασκεπούς άνδρα, λίγο πιο αριστερά με την κανάτα με το κρασί στο αριστερό του χέρι; Τι να πρωτοπείς για τον Αναστάσιο Δάνα! Τον δημιουργό της παλαιοντολογικής της Σιάτιστας. Τον καθηγητή με την δράση στην Μικρά Ασία. Πολλές πληροφορίες μας δίνει για αυτόν ο μαθητής του ο Χρίστος Καπνουκάγιας.
 |
| Κωνσταντίνος Δάνας |
Δεν μπορώ να αναγνωρίσω κανέναν άλλο, από τα πρόσωπα της φωτογραφίας. Τι να πρωτοσχολιάσεις όμως. Για τα όργανα που στα χέρια των οργανοπαικτών δημιούργησαν εκείνη την όμορφη ατμόσφαιρα την Πρωτομαγιά του 1913. Για την παραδοσιακή φορεσιά των μικρών παιδιών; Για το ποια είναι τα άλλα πρόσωπα και την ιστορία τους. Για πόσα άλλα πράγματα;
Μια συγκινιτική φωτογραφία. Που όταν έρθει στα χέρια των εξειδικευμένων ανθρώπων, μπορούμε να μάθουμε και άλλα πράγματα για το παρελθόν μας. Μιας κουλτούρας που χάθηκε. Μιας αίγλης που πέρασε.
Μιας αίγλης όχι οικονομικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου