Είναι οι πλατείες, η μοναδική παρέμβαση που μπορεί να κάνει την ζωή μας καλύτερη;

Οι επιλογές ανάπλασης των δύο κεντρικών πλατειών του οικισμού μας, κατευθύνονται στην επέκταση του χώρου που αυτές καταλαμβάνουν και θα παραπέμπουν μάλλον το νου του επισκέπτη σε μεγάλα αστικά κέντρα. Η εντύπωση αυτή θα είναι πιο έντονη στην πλατεία της Χώρας, αν γίνουν οι παρεμβάσεις που προβλέπονται.

Τι θα αλλάξει ουσιαστικά στην ζωή μας; Το ερώτημα που θέτω είναι.

Γιατί να μην κατευθυνθεί η προσοχή μας, στο «ζωντάνεμα» των σημαντικότερων τμημάτων του ιστορικού πυρήνα της πόλης, ώστε να είναι, εκεί, εφικτή η δημιουργία από μικρά παραδοσιακά μαγαζιά, όπως ταβερνάκια, καφέ, παντοπωλεία, καφενεδάκια, μικρά εμπορικά καταστήματα; Έχουν πλήρως εγκαταλειφθεί. Ένας οικισμός είναι παραδοσιακός και κατ’ ουσία, όχι μόνο όταν έχει μόνο παραδοσιακά κτίσματα αλλά και όταν έχει την κατάλληλη φυσιογνωμία αλλά και λειτουργία.

Γιατί να μην στείλουμε κομμάτι της εμπορικής κίνησης, και της διασκέδασης της πόλης, σε αυτό που είναι το ατού της Σιάτιστας; Την αρχιτεκτονική της κληρονομιά; Σε περιοχές όπως, αυτή πίσω από την παλιά αστυνομία, αυτή στο Αρχοντικό Μανούση που απλώνεται μέχρι κάτω το Μπούνο, αυτή ανάμεσα στην Πλατεία της Γεράνειας και του Αρχοντικού της Πούλκως, αυτή πίσω από την Δημοτική Αγορά της Χώρας;

Μήπως μπορούμε να δώσουμε και οικονομικά κίνητρα σε αυτόν που θα θελήσει να επενδύσει σε αυτές τις περιοχές; Δυστυχώς σε πολλούς μας επικρατεί η άποψη, ότι η Σιάτιστα έγινε παραδοσιακός οικισμός μόνο και μόνο για να επιβληθούν περιορισμοί. Όχι προοπτικές και κίνητρα για κάτι διαφορετικό. Δεν ήμασταν έτοιμοι, λογικό! Αλλά δεν κάναμε κάτι για να προσαρμοστούμε.

Το ότι είναι ένα σπίτι διατηρητέο, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι εφ όρου ζωής ένα άψυχο κτίσμα. Δεν θα βοηθήσει σίγουρα και στην τουριστική ανάπτυξη της πόλης μας, η διασπορά των λειτουργιών της;

Μοιάζουμε σαν ένα μαγαζί που έχει το καλό του εμπόρευμα πίσω και μπροστά στην βιτρίνα δεν βγάζει ότι καλύτερο έχει. Αυτό που θα προσελκύσει τον πελάτη.

Κάθε έκφανση της ζωής της πόλης, εγκλωβίζεται, περιορίζεται, ασφυκτιά στον κεντρικό οδικό άξονα που συνδέει τις δύο πλατείες. Για να είμαι πιο ακριβής στο κομμάτι ανάμεσα στο Δημαρχείο και την Πλατεία Τρία Πηγάδια. Η κίνηση των πεζών, η κίνηση των αυτοκινήτων είναι δύσκολη σε αυτόν τον άξονα. Αυτοκίνητα διπλοπαρκαρισμένα. Πεζοδρόμια μπουκωμένα! Με την ένταση του θορύβου να αυξάνεται υπερβολικά μερικές φορές.

Είναι οι πλατείες, η μοναδική παρέμβαση που μπορεί να κάνει την ζωή μας καλύτερη; Η φαντασία μας είναι τελικά περιορισμένη;

Λάζαρος Γ. Κώτσικας

Πολιτικός Μηχανικός, PhD

[φωτογραφίες: Αρχείο Καλλινίκης Ώττα]