Φράση που γνωρίζουμε πολλοί Σιατιστινοί. Δεν ξέρω, αν ο Αρχιμανδρίτης Πολύκαρπος το έγραψε πρώτη φορά.
Ο «κατά κόσμον», Πλούταρχος Ιωάννου Ζάχος, ξάδερφος του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας, στο 5ο Σύνταγμα, της Ι Μεραρχίας Πεζικού στους Βαλκανικούς Πολέμους. Ενθάρρυνε τους στρατιώτες να ορμήσουν στην μάχη. Συνόδευε τους πεσόντες στην τελευταία τους κατοικία.
Καρπός, των έντονων εμπειριών του, είναι το δίτομο έργο, «ΠΟΛΕΜΙΚΑ». Ο πρώτος τόμος το «ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΝ», περιέχει δοκίμια για το τρίπτυχο «ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ – ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ - ΠΟΛΕΜΟΣ». Ξεκινάει και γράφει για τον πατριωτισμό, την Πατρίδα, την Ελληνική Πατρίδα. Φτάνει στην πέμπτη ενότητα «Η εκ καταγωγής Πατρίς».
Ο Πολύκαρπος γεννήθηκε και πέθανε στο Βόλο (1877-1923). Το δημιουργικό του έργο, στο Βόλο είναι ορατό μέχρι και σήμερα. Στην Σιάτιστα ήρθε ίσως μια και μοναδική φορά στην διάρκεια του πολέμου. Τα συναισθήματα που τρέφει και για το Βόλο και για την Σιάτιστα όμως είναι αμοιβαία.
Νιώθει έλξη και αγάπη για «την πατρικήν γενέτειραν, την εύανδρον και φιλόμουσον και άσπιλον εθνικώς παρθένον, την αμιγώς ελληνικωτάτην πολίχνην της Νοτιοδυτικής Μακεδονίας, την Σιάτισταν», αγάπη που του την εμφύσησε ο πατέρας του Ιωάννης.
Πόσα πράγματα κλείνουν οι δύο αυτές γραμμές!
Για το έργο του και την ζωή του θα αναφερθώ και σε άλλες δημοσιεύσεις. Περισσότερο, γιατί προκαλεί λύπη, το ότι η ευγενική ψυχούλα του, διώχθηκε σκληρά. Πέθανε νέος και εγκαταλειμμένος σε ένα χαμόσπιτο στο Βόλο από φυματίωση. Θύμα του Εθνικού Διχασμού. Τα «ΠΟΛΕΜΙΚΑ» τα είχε αφιερώσει στον Βασιλιά Κωνσταντίνο. Αφιέρωση που αποδέχθηκε ο Βασιλιάς.
Μπορούν οι γονείς μας και οι δάσκαλοι να μας κάνουν να νιώσουμε την αρμόζουσα αγάπη για την πατρίδα, την ιστορία, την παράδοση; Όπως ένιωσε ο κατατρεγμένος Πολύκαρπος.
Ο «κατά κόσμον», Πλούταρχος Ιωάννου Ζάχος, ξάδερφος του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας, στο 5ο Σύνταγμα, της Ι Μεραρχίας Πεζικού στους Βαλκανικούς Πολέμους. Ενθάρρυνε τους στρατιώτες να ορμήσουν στην μάχη. Συνόδευε τους πεσόντες στην τελευταία τους κατοικία.
Καρπός, των έντονων εμπειριών του, είναι το δίτομο έργο, «ΠΟΛΕΜΙΚΑ». Ο πρώτος τόμος το «ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΝ», περιέχει δοκίμια για το τρίπτυχο «ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ – ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ - ΠΟΛΕΜΟΣ». Ξεκινάει και γράφει για τον πατριωτισμό, την Πατρίδα, την Ελληνική Πατρίδα. Φτάνει στην πέμπτη ενότητα «Η εκ καταγωγής Πατρίς».
Ο Πολύκαρπος γεννήθηκε και πέθανε στο Βόλο (1877-1923). Το δημιουργικό του έργο, στο Βόλο είναι ορατό μέχρι και σήμερα. Στην Σιάτιστα ήρθε ίσως μια και μοναδική φορά στην διάρκεια του πολέμου. Τα συναισθήματα που τρέφει και για το Βόλο και για την Σιάτιστα όμως είναι αμοιβαία.
 |
| Ο Πολύκαρπος μαζί με τον πατέρα του Ιωάννη και τα υπόλοιπα μέλης της οικογένειας |
Πόσα πράγματα κλείνουν οι δύο αυτές γραμμές!
- «φιλόμουσον», η πόλη των γραμμάτων, των τεχνών.
- «άσπιλον εθνικώς παρθένον», το ελληνικό στοιχείο δημιουργεί ανενόχλητο. Ελάχιστοι τούρκοι έζησαν στην δυσπρόσιτη Σιάτιστα.
- «εύανδρον», δεν εννοεί τους όμορφους και με επιβλητικό παράστημα άνδρες. Δεν έχουν αυτά σημασία για τον Πολύκαρπο. Άνδρες όπως, ο Γεώργιος Παπάζωλης, οι Μαρκίδες Πούλιου, ο Θεοχάρης Τουρούντζιας, ο Μιχαήλ Παπαγεωργίου, οι Κασομούληδες, ο Γεώργιος Ζαβίρας και πολλοί άλλοι με παρόμοια με αυτούς ανδραγαθήματα, αξίζουν αυτόν τον χαρακτηρισμό.
Για το έργο του και την ζωή του θα αναφερθώ και σε άλλες δημοσιεύσεις. Περισσότερο, γιατί προκαλεί λύπη, το ότι η ευγενική ψυχούλα του, διώχθηκε σκληρά. Πέθανε νέος και εγκαταλειμμένος σε ένα χαμόσπιτο στο Βόλο από φυματίωση. Θύμα του Εθνικού Διχασμού. Τα «ΠΟΛΕΜΙΚΑ» τα είχε αφιερώσει στον Βασιλιά Κωνσταντίνο. Αφιέρωση που αποδέχθηκε ο Βασιλιάς.
 |
| Ο πρώτος τόμος από το έργο του Αρχιμανδρίτη Ζάχου, "ΠΟΛΕΜΙΚΑ" |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου