Στον όροφο του Αρχοντικού
Μανούση (1763) στην εξωτερική όψη ακριβώς πάνω από την κτητορική πλάκα υπάρχει μια διακοσμητική
τοπογραφία που η θεματογραφία της επεκτείνει το πρότυπο των ψευτοπαραθύρων.
Η τοιχογραφία δεν
έχει θέμα μόνο ένα φεγγίτη αλλά αναπαριστά ολόκληρο τμήμα της εξωτερικής όψης ενός
κτιρίου. Η τοιχογραφία διαμορφώνει νοερά την όψη με την ίδια περίπου δομή που κατασκευάστηκε και στην πραγματικότητα η όψη στα υπόλοιπα τμηματά της (αριστερή
πλευρά της φωτογραφίας).
Αν και το δεξιό
τμήμα της τοιχογραφίας έχει ξεθωριάσει είναι ακριβώς το ίδιο με το αριστερό
του.
Θα επικεντρωθώ μόνο
στα μέρη της τοιχογραφίας που έχουν θέμα τα στοιχεία της όψης του κτιρίου.
Στο κατώτερο
τμήμα αναπαρίσταται η λιθοδομή του κτιρίου η οποία είναι εμφανής, δηλαδή δεν
είναι επιχρισμένη, την οποία ο ζωγράφος δεν θέλει να δομείται με τον ίδιο
ακριβώς τρόπο που ακολουθεί το πρότυπο του. Δεν είναι από ακανόνιστους λίθους (όπως
στο πραγματικό) αλλά ορθογωνισμένους όμοιων διαστάσεων.
Στο μεσαίο τμήμα
ζωγραφίζεται ένα κανονικό παράθυρο με μια προστατευτική σιδεριά να την φράσει.
Το κομμάτι της όψης επιστεγάζεται με μια ξυλοδεσιά. Η φανταστική συνεχίζει την
πραγματική ξυλοδεσιά από τα αριστερά. Το παράθυρο είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό
κάτω αριστερά.
Στο ανώτερο τμήμα
έχουμε ένα κεντρικό ψευτοπαράθυρο. Είναι πιστή απομίμηση ενός φεγγίτη με βιτρό
ή τζαμλίκια (υπάρχει διχογνωμία σχετικά με τον ορισμό που θα πρέπει να
χρησιμοποιείται).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου