ΤΟ 2021 ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!

Χθες που έψαχνα για τον Κομμουνιστικό Μανιφέστο που δημοσιεύτηκε την 22 Φεβρουαρίου 1848, ανακάλυψα ότι χαρακτηρίζεται μακράν το πολιτικό κείμενο με την μεγαλύτερη επιρροή μετά την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της Γαλλικής Επανάστασης.

Εγώ θα αναφέρω και κάτι άλλο κοινό που έχουν τα δύο κείμενα κοινό και αφορά την Ελλάδα.
Η «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» της Γαλλικής Επανάστασης δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στα ελληνικά από την «ΕΦΗΜΕΡΙΣ» της Βιέννης. Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά από την εφημερίδα «ΕΡΓΑΤΗΣ» του Βόλου το 1908.

Οι εκδότης της «ΕΦΗΜΕΡΙΣ» ήταν οι Σιατιστινοί Μαρκίδες Πούλιου. Εκδότης της εφημερίδας «ΕΡΓΑΤΗΣ» ήταν ο Κωνσταντίνος Ζάχος γιός του Ιωάννη Ζάχου από την Σιάτιστα. Είναι εξάδελφος του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου που μεταξύ άλλων είχε σημαντική συμβολή στην αναστήλωση του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης.

Η προσφορά της Σιάτιστας στην ιστορία και την δημοσιογραφία και μόνο με την δράση του Γεώργιου και του Πούπλιου Πούλιου είναι τεράστια. Δύο αδέρφια που το τραγικό τέλος του εγχειρήματος του Ρήγα Φεραίου δεν τους σταμάτησε, αντίθετα τους πείσμωσε.

Αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ένας από τους πρώτους ευεργέτες της Σιάτιστας, ο Δημήτριος Ψαράς, ήταν ο χρηματοδότης του πρώτου ελληνικού τυπογραφείου στην Βιέννη, αυτό του Γεώργιου Βεντότη. Η βρύση του Ψαρά είναι γνωστή ακόμα στην Σιάτιστα.

Ο Σιατιστινός δημοσιογράφος Ιωάννης Ταχογιάννης ήταν ένας από αυτούς που μέσω της εφημερίδας «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», ενημέρωνε τους Μακεδόνες για τα τεκταινόμενα στο Αλβανικό Μέτωπο του 1940.
Αν ψάξουμε θα βρούμε και άλλα. Πραγματικά, λίγα ξέρουμε για την ιστορία του τόπου μας. Αλλά μήπως αυτά που λίγα που ανέφερα είναι αρκετά για να καταλάβουμε πως θα πρέπει να δώσει η Σιάτιστα το στίγμα της στο «ΕΛΛΑΔΑ 2021»;

Πολλοί ξεσπαθώνουν κατά του «ΕΛΛΑΔΑ 2021» χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς όπως «φιέστα», «πανηγυράκι» και άλλα. Η γκρίνια μεγάλωσε ακόμα περισσότερο στο άκουσμα του ονόματος του προέδρου της επιτροπής για το 2021. Ίδια αντιμετώπιση υπήρξε για το 2004 αλλά άλλαξε η στάση πολλών με την έλευση της ολυμπιακής φλόγας.

Πόσο συχνά θα έχουμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τέτοια «πανηγυράκια» και «φίεστες» για να αναδείξουμε την ιστορία του τόπου μας;

Μήπως κάποιοι σε ένα χρόνο θα παρακολουθούν γειτονικές πόλεις της Ελλάδας να διοργανώνουν τις δικές του εκδηλώσεις και εμείς απλά θα κοιτάμε με παράπονο, ξέροντας πως είχαμε την δυνατότητα αλλά προτιμήσαμε το ασφαλές καβούκι μας;

Και το κυριότερο! Σε αυτές τις εκδηλώσεις θα παρακαλάνε πολλές πόλεις για περισσότερα λεπτά δημοσιότητας ενώ σε εμάς θα γιορτάζει η ΕΣΥΕΑ, δηλαδή το κορυφαίο όργανο της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Η επιλογή είναι δική μας. Τι χρειάζεται;

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ - ΧΟΡΗΓΙΕΣ

Λάζαρος Γ. Κώτσικας
Πολιτικός Μηχανικός, PhD