Το άρθρο στον παραπάνω σύνδεσμο θέτει ένα καίριο ερώτημα. «Ποιες
πολιτικές έχουμε ανάγκη σήμερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;». Ζούμε σε μια εποχή
μεγάλης οικονομικής κρίσης στην οποία δεν φαίνεται αδιέξοδο. Οι πόροι που
διαχειρίζονται οι με αυξημένες αρμοδιότητες ΟΤΑ είναι λίγοι. Οι απαιτήσεις που
έχουμε όμως από αυτούς είναι σίγουρα περισσότερες.
Η Σιάτιστα έπρεπε να είχε καταλάβει τι πραγματικά συνέβη το
1978 όταν είχε γίνει παραδοσιακός οικισμός. Δεν άλλαζαν απλά οι όροι δόμησης
στην περιοχή. Δεν απέκτησε έναν χαρακτηρισμό. Ανοιγόταν ένας νέος δρόμος προς την
ανάπτυξη. Άργησε, η ακμή στον κλάδο της γούνας την οδήγησε να αγνοήσει και υφιστάμενους
κλάδους ανάπτυξης όπως η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Οι επιπτώσεις σήμερα είναι κάτι παραπάνω από ορατές.
Νιώθουμε ότι βρισκόμαστε παρά πολύ πίσω.
Ο κλάδος της γούνας σε τέλμα. Γεωργία
και κτηνοτροφία σε στασιμότητα. Στον τουρισμό; Χάθηκε πάρα πολύς χρόνος, ευκαιρίες
και υπάρχει ο φόβος ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.
Το ΥΠΠΟ αδυνατεί να συντηρήσει τα αρχοντικά που έχει στην
κατοχή του. Ο Δήμος στα σαράντα χρόνια παρουσίασε ελάχιστα αποτέλεσμα σε σχέση
με αυτά που θα αναμέναμε. Οι ιδιοκτήτες διατηρητέων είναι σε απόγνωση. Δεν έχουν
την οικονομική δυνατότητα να διασώσουν τα κτίρια αυτά και δεν μπορούν να
αξιοποιήσουν αυτό το κομμάτι της περιουσίας τους. Κομμάτι που τους δημιουργεί
μόνο υποχρεώσεις.
Αν διαβάσουμε το άρθρο αυτό θα αναρωτηθούμε. Ποιος ήταν ο
δήμαρχος οραματιστής και όχι ο διαχειριστής; Είχε τους αντιδημάρχους, συνεργάτες
στην υλοποίηση του οράματος, που ο ρόλος τους περιοριζόταν στην μετακίνηση ενός
κάδου σκουπιδιών σε άλλο σημείο, στην επισκευή ενός υπονόμου, ή στο «μπάλωμα»
μιας λακκούβας;
Θα μεταφέρω την άποψη του αρθρογράφου για τον ρόλο του
δημοτικού συμβουλίου.
“Τα δημοτικά συμβούλια πρέπει να υπερβαίνουν την αποξένωσή
τους από την οικονομία και να λειτουργούν σαν μια “επιχειρηματική” μονάδα η
οποία κινητοποιεί το ανθρώπινο και υλικό κεφάλαιο μιας περιοχής για να
επιτύχουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα σε προστιθέμενη κοινωνική αξία, σε νέο
κοινωνικό πλούτο, σε εισοδήματα και απασχόληση, σε ποιότητα ζωής για τους
πολίτες τους”.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν όλα τα παραπάνω. Η σύνθεση των
συμβουλίων, ο δήμαρχος, οι αντιδήμαρχοι επιλεγόταν με κάποιο διαφορετικό
κριτήριο όλα αυτά τα χρόνια;
Και μια ερώτηση ο δεσμός για το άρθρο περιέχει την λέξη “citybranding”. Έχει ψάξει
ποτέ κανένας τι ακριβώς τι σημαίνει; Καλή ανάγνωση στο άρθρο λοιπόν!
Λάζαρος Γ. Κώτσικας
Πολιτικός Μηχανικός, PhD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου