Μέσω των αναρτήσεων αυτής της σελίδας οι φωτογραφίες των αρχοντικών προκάλεσαν τον θαυμασμό πολλών κατοίκων της Σιάτιστας (και όχι μόνο).
Αλλά από το φωτογραφικό υλικό που αναρτήθηκε παρουσιάστηκε έστω και ελάχιστα, το πρόβλημα της εγκατάλειψης των αρχοντικών.
Το σχόλιο του Ανδρέα Τσόκα στην ανάρτηση για το αρχοντικό Κατρανά, θεωρώ πως θα πρέπει να είναι η απαρχή σε μια συζήτηση που πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει αναλογιζόμενοι τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν. Για αυτό παραθέτω την αποψή του με ένα τρόπο που ελπίζω να γίνει γνωστή σε όλους τους φίλους της σελίδας.
Ένα από τα ωραιότερα αρχοντικά (αρχοντικό Κατρανά)! Μπορεί να παρεξηγηθώ αλλά αυτά περί πολιτείας μου ακούγονται περίεργα όταν σε μια πόλη που σε εποχές ευμάρειας και "εχθρικού' διοικητικού περιβάλλοντος (τουρκοκρατία) μεγαλούργησε (αρχοντικά, ναούς, εκκλησίες, σχολεία κ.ά.) και στην πλέον πρόσφατη αντίστοιχη του απροσμέτρητου πλούτου της γούνας σχεδόν κατέστρεψε το παρελθόν της.
Και συγκεκριμένα ας επιχειρηματολογήσει κάποιος για το πόσοι μπορούσαν να αναλάβουν την αποκατάσταση ενός αρχοντικού τη δεκαετία του '70 και του '80 ως "ψιλοεπένδυση" και δε το έκαναν. Τα "παλιοντάμια' παραμένουν "παλιοντάμια' και έτσι τα αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι και επιπρόσθετα ως πρόβλημα της όποιας υποθετικής ανάπτυξης. Μόνο πανηγυρισμοί δεν έλειπαν με το σεισμικό πρόγραμμα σε κάθε κατεδάφιση. Αντίο Αποστολική Διακονία αλλά και τα αρχοντικά στο δρόμο πάνω από του Μανούση και του Κατρανά για παράδειγμα.
Θα ήθελα να όμως να προσθέσω τα ερώτηματα:
Αλλά από το φωτογραφικό υλικό που αναρτήθηκε παρουσιάστηκε έστω και ελάχιστα, το πρόβλημα της εγκατάλειψης των αρχοντικών.
Το σχόλιο του Ανδρέα Τσόκα στην ανάρτηση για το αρχοντικό Κατρανά, θεωρώ πως θα πρέπει να είναι η απαρχή σε μια συζήτηση που πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει αναλογιζόμενοι τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν. Για αυτό παραθέτω την αποψή του με ένα τρόπο που ελπίζω να γίνει γνωστή σε όλους τους φίλους της σελίδας.
Ένα από τα ωραιότερα αρχοντικά (αρχοντικό Κατρανά)! Μπορεί να παρεξηγηθώ αλλά αυτά περί πολιτείας μου ακούγονται περίεργα όταν σε μια πόλη που σε εποχές ευμάρειας και "εχθρικού' διοικητικού περιβάλλοντος (τουρκοκρατία) μεγαλούργησε (αρχοντικά, ναούς, εκκλησίες, σχολεία κ.ά.) και στην πλέον πρόσφατη αντίστοιχη του απροσμέτρητου πλούτου της γούνας σχεδόν κατέστρεψε το παρελθόν της.
Και συγκεκριμένα ας επιχειρηματολογήσει κάποιος για το πόσοι μπορούσαν να αναλάβουν την αποκατάσταση ενός αρχοντικού τη δεκαετία του '70 και του '80 ως "ψιλοεπένδυση" και δε το έκαναν. Τα "παλιοντάμια' παραμένουν "παλιοντάμια' και έτσι τα αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι και επιπρόσθετα ως πρόβλημα της όποιας υποθετικής ανάπτυξης. Μόνο πανηγυρισμοί δεν έλειπαν με το σεισμικό πρόγραμμα σε κάθε κατεδάφιση. Αντίο Αποστολική Διακονία αλλά και τα αρχοντικά στο δρόμο πάνω από του Μανούση και του Κατρανά για παράδειγμα.
Θα ήθελα να όμως να προσθέσω τα ερώτηματα:
- Ποια βοήθεια είχε ο κάθε ιδιώτης από τους αρμόδιους φορείς, ξεκινώντας από το Δήμο και την Αρχαιολογική Υπηρεσία για να επενδύσει σε κάποιο αρχοντικό;
- Ήταν έτοιμη η Σιάτιστα για να διαχειριστεί αρχικά και ύστερα να αξιοποιήσει το γεγονός του χαρακτηρισμού της ως παραδοσιακός οικισμός το 1978;
- Προσπάθησε η Σιάτιστα να μάθει από άλλες περιπτώσεις παραδοσιακών οικισμών;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου